waitangi

S'morgens naar Whaitangi gelopen, treathy grounds. Daar waar de maories en de Engelsen een verdrag tekende. Een culturele dag dus. We hebben een rondleiding gehad van een gids, die alles hierover uitlegde. Hier ligt ook die kano, 35 meter lang waarmee ze vroeger oorlogen uitvochten, wordt nu gebruikt voor ceremoniën,... 100 stappen eromheen toch Eef en Kim :). Gelukkig scheen vandaag wel de zon....en t uitzicht was geweldig!
Verder hebben we naar een uitvoering gekeken van de maorie dansen en zang. Ze moesten een vrijwilliger hebben voor chief, Leonie gaf mij een zet waardoor ik de pineut was. Zij werd misses Chief . hihi..Het hield in dat ik de vertegenwoordiger was van al de bezoekers en werd door n Maori begroet. Die komt dan op je af als of hij je iets wil aandoen.
Maar het is een begroetingsceremonie. Hij legt dan iets op de grond, gaat dan naar achteren, en dan moet ik het oprapen en naar achteren lopen. Dan is het voor hun duidelijk dat je in vrede komt. Vervolgens een soort van hungi, als ik me niet vergis, wat inhoudt dat je de neus en de voorhoofden even tegen elkaar houdt. Daarna kregen Leonie en ik ere plaatsen, en mochten als eerste de speciale en konden zo van de show genieten. Na de show hebben we nog wat rond gelopen, wat n bijzondere plek met zoveel mooie uitzichten het is een groot terrein met een native bush, erg mooi. Genieten dus, en ook nog kans op n native kiwi, als je geluk hebt..( ondertussen tijdens dit schrijven worden we belaagd door n blikvol muggen...en we hebben al zoveel bulten :( )
We zijn toen naar de Van gelopen, en daarna wilde we nog gaan wandelen. In de buurt loopt de Haruru falls mangrove walk. Het was een wandeling van 1,5 uur heen dus 3 uur wandelen. Een tocht langs de Waitangi river, met z'n mangrove bossen. Erg mooie natuur onderweg, en op een gegeven moment gingen we een brug over en die verder ging over vlonders, door een mangrove bos, nog nooit gezien, behalve op Discovery. De haruru watervallen hadden we in 1997 al gezien maar toen met heel slecht weer. Nu was het een stroompje, met wel een wat bredere waterval die uitmond in een getijde rivier, waar die mangrove bossen groeien. Dat wisten we in 1997 niet.